Margaretha Droogleever Fortuyn-Leenmans

M. Vasalis (Den Haag, 13 februari 1909 - Roden, 16 oktober 1998) was een Nederlands dichteres en psychiater. Vasalis (de M. wordt meestal weggelaten) is het pseudoniem van Margaretha Droogleever Fortuyn-Leenmans en is haar gelatiniseerde meisjesnaam.

Vasalis studeerde geneeskunde en antropologie aan de Rijksuniversiteit Leiden en vestigde zich in 1939 als arts in Amsterdam. Later werkte ze als kinderpsychiater in Assen en Groningen. Vasalis woonde van 1964 tot haar overlijden in 1998 in De Zulthe. Er is sprake van dat er een speciale Vasalis-tuin aangelegd wordt in haar laatste woonplaats Roden. In 2009 is er een gedenkteken geplaatst ter herinnering aan haar honderdste verjaardag.

In 1940 debuteerde ze met de bundel 'Parken en woestijnen'. Haar andere dichtbundels zijn 'De vogel Phoenix' uit 1947, 'Vergezichten en gezichten' uit 1954 en postuum in 2002 'De oude kustlijn'. Daarnaast schreef Vasalis ook enkele essays en een novelle. Haar werk is veelvuldig bekroond, onder meer met de Constantijn Huygensprijs in 1974 en de P.C. Hooft-prijs in 1982.

Vasalis werkte voor haar dood aan een nieuwe bundel. Ze heeft de uitgave hiervan niet meer meegemaakt. Haar kinderen (Lous, Hal en Maria Droogleever Fortuyn) hebben, op haar verzoek, de uitgave verzorgd.

Ze schreef traditionele gedichten die vaak gekenmerkt werden door het gebruik van personificatie en antropomorfisme. Vaak eindigen haar gedichten, na een reeks natuurindrukken, op een zelfbespiegeling.

Ton Anbeek beschreef haar gedichten met: "Een schijnbaar banaal gegeven leidt tot een flits van inzicht".