Omdat het landschap in haar werk een grote rol speelt, krijgt Alice Brasser (1965) vaak het stempel landschapschilder opgedrukt. Dat blijkt een simplificatie. Haar concept is genuanceerder en heeft meer lagen. Ze wil niet de werkelijkheid weergeven, ze zoekt naar een gedroomd land, een land dat een bepaalde sfeer of een stemming reflecteert. Enerzijds is het een vlucht uit de werkelijkheid, op zoek naar een omgeving die aansluit op haar stille en verstilde idealen en dromen, om in harmonie te komen met zichzelf. Maar dat arcadisch verlangen is ook een zoektocht naar een wereld waarin onvoorspelbare, spannende of emotionerende dingen gebeuren of gaan gebeuren. Voor het zichtbaar maken van die wereld brengt ze het landschap terug tot een decor voor mensen en menselijke handelingen. Ze maakt het tot coulisse van een verhaal of een toneelstuk.