Ankara, işgalci Yunan Küçükasya Ordusunu mağlup edip zaferi kazanarak, Osmanlı Saltanatına son vererek ve Lozan'da barış masasına oturarak 1923 yılına büyük başarılarla girdi. Meclisin önündeki en önemli sorun Lozan'da devam eden barış görüşmeleriydi. İtilaf devletlerinin temsilcileri görüşmelerin oldukça kolay geçeceği düşüncesiyle Lozan’a gelmişlerse de Türk Delege Heyeti Başkanı İsmet Paşa'nın daha ilk günkü konuşması sonunda bu düşüncelerinde yanıl-dıklarını anlamışlardı. İlk günden itibaren ta-rafların taban tabana zıt amaçlara ulaşmak için gelmiş olduklarının anlaşılması ve bunu her fırsatta dile getirmeleri, görüşmelerin çok çetin geçeceğinin habercisi olmuştur. Türk heyeti, elde edilen askeri zafere bir de diplo-matik kazancı eklemeyi amaçlamakta ve bu nedenle Mudanya Ateşkes Anlaşmasını esas almaktaydı. Ayrıca Milli Misak gibi zaferlerle güçlendirilmiş bir belgeyi de kullanarak masa-ya galip taraf olarak oturduğunu her fırsatta göstermiştir. Buna karşılık İtilaf devletleri, Konferansı Milli Mücadelenin bir sonucu olarak değil, Birinci Dünya Savaşı’nın devamı olarak görmekteydiler ve bu nedenle de galip taraf olduklarını iddia etmekteydiler. Ayrıca Müttefikler Mudanya’nın değil, Mondros’un esas alınması gerektiğine de inanmaktaydılar. Barış Konferansının düzenlendiği İsviçre tarafsız bir ülke olmasına rağmen çeşitli çıkar gruplarının yoğunlaştığı bir ülke idi.