Hendrik Conscience

Over de man die 'zijn volk leerde lezen' wordt nog geregeld geschreven en menig hedendaags auteur zal misschien verbaasd opkijken, zodra hij verneemt hoeveel edities die verhalen beleefden en in hoeveel talen die vertaald werden en hoe dikwijls die vertalingen herdrukt werden. Misschien rijst dan ook bij velen het vermoeden dat Conscience het geld met de rijf heeft mogen binnenhalen. De geschiedenis van dat geld, van Consciences honoraria, wordt in dit boek verteld. Dat verhaal blijft niet beperkt tot cijfers, die trouwens nogal eens ontbreken, maar de bewaarde gegevens hebben vaak hun eigen verhaal. Daardoor wordt het beeld van een sympathieke verteller met een nobel karakter herkenbaar, nl. de man die op het einde van zijn leven van zichzelf getuigde: "Je ne suis pas un homme d'argent, la renommée me suffit."