Dit boek is het vervolg op 'Van diabetes tot transplantatie' (2003). Daarin beschreef Erna van de Zande die vanaf haar zeventiende diabetes heeft, wat het betekende om suikerziekte te hebben op zowel lichamelijk, geestelijk als sociaal gebied. Ze maakte haar opleiding tot verpleegkundige af maar ging niet altijd zorgvuldig om met de medische adviezen. Langzamerhand raakten verschillende lichaamsfuncties en organen aangetast. Ze moest aan de dialyse en kreeg in 1999, op 42-jarige leeftijd een transplantatie van zowel de nier als de pancreas. Hier beschrijft ze hoe ze toeleefde naar deze transplantaties en hoe het leven daarna was. En ook hoe ze geleerd heeft, ondanks beperkingen, zin te geven aan haar leven.